امروز

امروز امتحانات تموم شد. این آخری رو بد دادم اما تموم شد دیگه. ورقه ها رو هم هنوز صحیح نکرده ام اما اونم فردا تموم میشه. عصری با کوزه خانومی و آقای دوستشون رفتیم کافی شاپ. خیلی چسبید بعد از این مدت امتحانات. دلم برای یه گپ سیر باهاشون تنگ شده بود. بعدش رفتم رستوران پیش یه سری دیگه از دوستان. اونا شام خوردن و من چایی. جای شما خالی انقدر خندیدیم که فک من درد گرفت.البته طبق معمول که چهارتا ایرونی دور هم جمع میشن آخرش بحث کشید به سیاست و دین مبین اسلام. چیه این موضوعها که انقدر بحثش شیرینه؟ یادمه بچه که بودم وقتی آدم بزرگا شروع میکردن بحث سیاسی کردن خیلی حوصله ام سر میرفت . تا وقتی غیبت فک و فامیل بود چون میشناختم با علاقه گوش میدادم اما به سیاست که میرسید میرفتم پی کارم.
راستی! لطفا یه دقیقه وقت صرف کنید و نظر سنجی سایت کوزه رو پر کنید. من شخصا علاقه دارم نتیجه اش رو بدونم. ممنون!

آخرین کشف من(همین درست بعد از افتتاح وبلاگ انگلیسیم) اینه که تو وبلاگ فارسیم بیشتر غر میزنم اما وقتی به انگلیسی مینویسم مثبت تر هستم. علتش رو نمیدونم چیه. شاید به انگلیسی بلد نیستم غر بزنم. اما از شوخی گذشته من فکر میکنم هر زبانی با خودش یه فرهنگی داره. وقتی شروع میکنم به اون زبان تکلم کنم نا خود آگاه در اون قالب فرهنگی فرو میرم. مخصوصا اگر زبان رو در محیط اصلیش یاد گرفته باشیم احتمالا یک ارتباط نا خودآکاه بین کلام و رفتار برقرار میشه.طبیعتا اون قالب فرهنگی حتی برای یک زبان واحد هم ممکنه فرق کنه. اما یه چیزهایی مشترکه مثل اینکه ما ایرونی ها اصولا رسمی تر هستیم تا امریکایی ها. وقتی فارسی صحبت میکنم همیشه رسمی ترم تا اگه بخوام تو همون موقعیت انگلیسی حرف بزنم. فکر کنم باید برم یه چند تا زبون دیگه هم یاد بگیرم. یه قول جناب دوست کوزه" نمونه آماری کافی نیست". شما چی فکر میکنید؟

این چه پرنده ایه که ساعت 2.5 بعد از نصف شب بیدار میشه آواز میخونه؟ الان همچین داره زیر پنجره من چه چه میزنه که ندونی فکر میکنی آفتاب وسط آسمونه.