ورزش

آقا این تابستون گفتیم بالاخره به آرزوی دیرینه جامه عمل بپوشونیم و بریم یه ورزش شیک یاد بگیریم. بالاخره باید معلوم بشه ما اومدیم خارج! خلاصه چشمتون روز بد نبینه از اونجایی که عوض همه چیز هم خدا بمون رو داده نه گذاشتم و نه برداشتم و اسمم رو کلاس اسکی روی آب نوشتم. حالا منم خیلی که شق القمر کردم الان یه چند هفته میشه که با دوچرخه میرم مدرسه و برمیگردم(سر بالاییش زیاده به خدا) و گاهی هم باشگاه دانشگاه یه دست و پایی تکون میدم. منظر اینه که آمادگی جسمانی صفر! امروز جای همتون خالی بود که منو تو آب ببینین که چه جوری تقلا میکردم فقط اون اسکی ها رو پام کنم. بعضی وقتها این کم وزن شدن اجسام تو آب( قانون چی بود؟) بیشتر اسباب زحمته...اول که آب حسابی سرد بود. کلی هم از این لباس غواصی و جلیقه نجات تنمون کرده بودند که هم یخ نکنیم و غرق نشیم و در ضمن وقتی رو آب زمین میخوریم(جمله رو!) ماتحت مبارک کمتر درد بگیره و اصلا نمیشد تکون خورد. از اونور هم این اسکی ها به این گندگی هی از زیرم در میرفت میامد بالای آب و مگه میشد پام کنم؟تازه تا میامدی اولی رو پات کنی دومی رو آب برده بود ده متر اون ور تر و باید یه وری شنا میکردی تا بهش برسی. خلاصه اوضاعی بود! عین سوسکی که تو آب گیر افتاده شده بودم. اما خیلی خیلی خوب بود. بعضی خانواده ها خیلی اهل ورزش هستن و بچه ها رو هم اینطوری بار میارن. خانواده ما اینطوری نبود. مضافا بر اینکه اصولا دخترها کمتر از پسر ها هم ورزش میکنند. اما من همیشه هم از ورزشکارها خیلی خیلی خوشم میامده(کی بدش میاد؟!) و هم دوست داشتم خودم اهل ورزش باشم. خوشحالم که بالاخره به ترسم غلبه کردم و رفتم دنبالش. حالا هروقت تونستم اسکی کنم بتون خبر میدم.

پ.ن. این مخصوص خانومهاست، آقایون اگه فکر میکنن خاله زنکیه نخونن. بانوان جوانی که علاقمند به کوچک شدن نشیمنگاه مبارکه هستین یک عدد دو چرخه بخرین و روزی نیم ساعت تو یه مسیری که حسابی عرقتون رو دربیاره پا بزنین. مسیر خونه من تا مدرسه، رفتنه یه سر پایینی هست که اصلا حتی لازم نیست پا بزنم انقدر شیبش زیاده. در نتیجه خودتون میتونین تصور کنین برگشتنه چه پدری ازم در میاد. دو هفته طول کشید تا تونستم بدون توقف و استراحت بیام خونه. اما معجزه میکنه! دوچرخه پسر همسایه رو یه دو هفته قرض بگیرین و بعد منو دعا کنین. اگه تو ایران امکانش نیست میتونین برین باشگاه و دوچرخه اونجا رو بزارین رو درجه بالا که مجبور بشین حسابی به خودتون فشار بیارین. تو تهران یادمه یه جا برای دوچرخه سواری بود(چیتگر؟) اگه هنوزم خوب باشه.