خیلی خصوصیتها بوده که من دوست داشته ام داشته باشم اما به هر دلیلی فرصت پرورشش رو نداشته ام. صادقانه بگم احتمالا تو بعضیاش بخوام هم نمیتونم چیزی بشم. اما خوب بعضی از این آرزوها به نظرم قابل دسترسی میاد. همیشه آدمهایی که در حین صحبت بر حسب موضوع میتونستن یه بیت شعر مناسب و به جا رو هم چاشنی حرفاشون کنن منو خیلی تحت تاثیر قرار میداده اند. اصولا خوش صحبت بودن خصوصیت خیلی خوبیه.تا درصد خیلی بالاییش هم اکتسابیه. باید کم رویی رو کنار گذاشت. مطالعه آدم باید زیاد باشه. منش خوبی داشته باشه. جو مجلس رو بفهمه. حالا تصمیم جدید من برای تابستون اینه: هر دو هفته یک بار یه فال حافظ میگیرم و اینجا مینویسم. بعد سعی میکنم تا دو هفته بعدش اون شعرو حفظ کنم. این از فال این هفته:
ز دلبری نتوان لاف زد به آسانی
هزار نکته در این کار هست، تا دانی!
به جز شکر دهنی مایه هاست خوبی را؛
به خاتمی نتوان زد دم از سلیمانی!
هزار سلطنت و سروری بدان نرسد
که در دلی، به هنر، خویش بگنجانی
به همنشینی رندان سری فرود آور
که گنجهااست در این بی سری و سامانی
به نام طره دلبند خویش خیری کن
که تا خداش نگه دارد از پریشانی!
چه گردها که بر انگیخی ز هستی من!-
مباد خسته سمندت، که تیز میرانی!
بیار باده رنگین، که یک حکایت راست
بگویم و بکنم رخنه در مسلمانی:
«-به خاک پای صبوحی کشان! که تا من مست
ستاده ام بر در میخانه به دربانی،
به هیچ زاهد ظاهر پرست نگذشتم
که زیر خرقه نه زنار داشت پنهانی!»
مگیر چشم عنایت ز حال حافظ باز،
وگرنه حال بگویم به آصف ثانی!
No comments:
Post a Comment