Addictive Relationships -رابطه های مخدر1

این مطلب ترجمه و خلاصه ای از بروشوریست که از بخش مشاوره مرکز بهداشت دانشگاه برداشتم. فکر کردم ترجمه اش میتونه مفید باشه.

معمولا تمام کردن یک رابطه عاشقانه حتی زمانی که میدانیم بد هست کار سختیست . صفت بد به رابطه ای اطلاق نمیشود که درگیر اختلافات و آشتی های دوره ای و اجتناب ناپذیریست که طبیعتا از با هم بودن دو انسان مجزا ممکن است به وجود آید. رابطه بد رابطه ایست که پر از ناکامی و خستگیست. رابطه ای که همیشه به نظر میاید که پتانسیل خوب بودن داره اما همیشه این پتانسیل غیر قابل دسترس است. وابستگی در چنین رابطه ای در واقع وا بستگی به فرد غیر قابل دسترسیست که یا به شخص دیگری تعلق دارد یا رابطه ای توام با تعلق و تعهد رو خواستار نیست یا اصولا توانایی اداره چنین رابطه ای رو نداره. رابطه های بد رابطه هایی هستند که یک یا هردو طرف رابطه به طور مزمن از دستیابی به خواسته هایشان محرومند. چنین رابطه هایی به شدت با اعتماد به نفس شخص ضربه وارد میکنند و طرفین رابطه رو از پیشرفت در زندگی شخصی و حرفه ای باز میدارند.این رابطه ها معمولا بستر مساعدی برای به وجود آمدن احساسات شدید تنهایی و خشم هستند چنان که طرفین مجالی برای ارتباط مشخص و لذت از وجود یکدیگر نمیابند. ادامه دادن یک رابطه بد نه تنها باعث به وجود آمدن استرس مداوم است بلکه میتواند از نظر فیزیکی هم مضر باشد. یکی از واضح ترین مضرات سو استفاده فیزیکیست که معمولا بخشی از چنین رابطه هاییست. ضررهای پنهان تر میتواند شامل پایین آمدن انرژی و مقاومت بدن بر اثر استرس مداوم باشد. ادامه دادن چنین رابطه هایی میتواند به مفر های ناسالمی مانند الکل یا مواد مخدر منجر شود و میتواند به خودکشی فرد بینجامد.در چنین رابطه هایی افراد از بسیاری از آزادی ها محرومند: آزادی بهترین خود را در رابطه بودن، آزادی دوست داشتن شخص از روی انتخاب و نه وابستگی و آزادی ترک یک موقعیت مخرب. علی رغم درد و رنج چنین رابطه هایی، بسیاری از افراد منطقی و اهل عمل خود را درگیر رابطه هایی میبینند که در عین مضر بودن قادر به ترک آن نیستند. بخشی از وجودشان تمایل به ترک رابطه دارد اما بخش دیگری که ظاهرا قوی تر هم هست مقاومت میکند یا منفعلانه نظاره گر ماجراست. به خاطر این خصوصیت ،چنین رابطه هایی اعتیاد آور نامیده میشوند